Όταν η κατανάλωση τροφής παύει να αποτελεί ανάγκη του σώματος και του οργανισμού και ξεκινάει να συνδέεται με το ψυχικό μας κόσμο.
Είναι σχεδόν βέβαιο πως είτε έχετε απλά ακούσει, είτε γνωρίζετε σε βάθος, πως το ανθρώπινο σώμα ανάμεσα από τις αναρίθμητες λειτουργίες του και πολύπλοκους μηχανισμούς, έχει εκτός των άλλων και την ικανότητα να μας ειδοποιεί κυρίως μέσω των αισθήσεων για διάφορες δυσλειτουργίες του ή για συγκεκριμένες ανάγκες του.
Για παράδειγμα υπάρχει ένα πρόβλημα στο στομάχι μας, ξεκινάει να ενοχλεί, εμείς αντιλαμβανόμαστε ότι πιθανόν υπάρχει πρόβλημα, επισκεπτόμαστε το γιατρό. Όταν υπάρχει ανάγκη στον οργανισμό για ενέργεια ή θρεπτικά συστατικά, η αίσθηση της πείνας κάνει την εμφάνισή της, εμείς καταναλώνουμε τροφή, το σώμα ανακτά ότι χρειάζεται για την καλή λειτουργία και υγεία του οργανισμού.
Στο παράδειγμα όμως της κατανάλωσης φαγητού, τρώμε πάντα όταν υπάρχει ανάγκη σε επίπεδο οργανισμού; Η απάντηση είναι όχι! Οι άνθρωποι καταναλώνουν φαγητό κατά τη διάρκεια της μέρας και για άλλους λόγους πλην της πείνας! Αυτό το φαινόμενο ονομάζεται συναισθηματικό φαγητό, συμβαίνει σχεδόν σε όλους μας ανά περιόδους, και αποτελεί ένα πολύ βασικό εμπόδιο στην προσπάθεια μας να διαμορφώσουμε και να διατηρήσουμε υγιεινές διατροφικές συνήθειες, καλά επίπεδα βάρους και γενικότερα ένα υγιεινό τρόπο ζωής.
Θέλοντας να ορίσουμε το συναισθηματικό φαγητό θα μπορούσαμε να πούμε πως ουσιαστικά αποτελεί την ανάγκη εκτόνωσης μια ψυχολογικής κατάστασης (θετικής ή αρνητικής) ή οποία εκδηλώνεται με την ανάγκη να καταναλώσουμε φαγητό, χωρίς να υπάρχει όμως η αίσθηση της πείνας.
Στο σημερινό επεισόδιο με καλεσμένη τη Ψυχολόγο - Κλινική Νευροψυχολόγο κα Στέλλα Καρατζόγλου, θα συζητήσουμε τους λόγους για τους οποίους οδηγούμαστε στην κατανάλωση φαγητού ως μορφή εκτόνωσης καθώς και τρόπους με τους οποίους μπορούμε να περιορίσουμε το φαινόμενο.